توضیحات مربوط به لوله کشی روکار در نقشه کشی برق ساختمان

توضیحات مربوط به لوله کشی روکار در نقشه کشی برق ساختمان

1- در سیستم لوله کشی روکار تمامی اتصالات باید از نوع پیچی باشد و به وسیله پیچ و مهره، بوشن، و سه راه و غیره به یکدیگر متصل شود. محکم نمودن لوله ها باید با لوازمی انجام شود که سبب تخریب و فرورفتگی آن نشود.

2- محل و فاصله بست های لوله های روکار به وسیله مهندس ناظر تأسیسات برق دقیقا در کارگاه تعیین می شود. لیکن در هر حال فاصله بست ها نباید از 40 سانتی متر کمتر و از 100سانتی متر بیشتر باشد. بستها باید به وسیله پیچ و رولپلاک به دیوار یاسقف محکم شود. در مواردی که لوله بر روی سطح فلزی نصب می شود باید از پیچهای فولادی مخصوص فلز استفاده شود و در صورتی که لوله بر روی سطح چوب نصب می شود پیچ های مخصوص چوب باید به کار رود. استفاده از میخ به منظور محکم کردن لوله های جعبه های تقسیم، چراغ ها و غیره مجاز نمی باشد.

3- لوله های برق در سقف کاذب نباید روی رابیتس نصب شود بلکه این گونه لوله ها را باید از سقف اصلی عبور داد. در صورتی که کلیه لوله های برق حتی المقدور از کف اتاق ها عبور داده شود از نظر آسیب دیدگی بیشتر مصون خواهد بود.

4- اتصال لوله کشی به دستگاه های دارای لرزش (مانند موتورها باید به کمک لوله های فولادی قابل انعطاف (فلکسی خرطومی) با بوش های مناسب که حداقل طول آن 20 سانتیمتر است انجام شود.

5- در لوله کشی روکار در صورتی که از لوله های فولادی سیاه استفاده شود کلیه لوله ها جعبه ها و سایر وسایل مربوط باید با یک دست رنگ ضد زنگ و یا رنگ ثانویه پوشانده شود. نصب لوله های فولادی سیاه در مکان های “تر” یا در خارج ساختمان ها (فضای آزاد) مجاز نخواهد بود.

6- در سیستم لوله کشی روکار در مکان های تر داخل ساختمانها لوله کشی روکار باید به نحوی انجام شود که بین تمامی لوله ها جعبه ها و سایر لوازم مربوط به آن و دیوار یا سطح اتکایی حداقل شش میلیمتر فاصله وجود داشته باشد.

۷- مدارهای هر یک از سیستم های جریان ضعیف باید به طور مستقل کشیده شود جز در مواردی که مجاز اعلام شود و نباید با مدارهای سیستم های دیگر به خصوص با مدارهای قدرت (روشنایی، پریز و موتور) یک جا کشیده شود.