جهت مشاوره برای خرید: 09376460416
انتخاب صفحه

اصول طراحی و نصب سیستم اعلام حریق;

در طراحی و نصب سیستم اعلام حریق باید نکات زیر مورد توجه قرار گیرد:

نکات مربوط به منطقه بندی (زون بندی);

 سیستم اعلام حریق برای سهولت، سرعت و دقت در تشخیص محل وقوع حریق، به ویژه در ساختمان های بزرگ، باید ساختمان را به مناطق کوچک تر و مجزا تقسیم بندی نمود. در صورتی که زون بندی اجرا نشده باشد، اعلام حریق با تأخیر صورت می گیرد و موجب سردرگمی و تشخیص اشتباه می شود. نکات زیر در زون بندی باید رعایت گردد:

 1- هر طبقه ساختمان که بیش از 300متر مربع باشد باید یک منطقه مجزا محسوب شود.

 2- حداکثر مساحت یک منطقه 2000متر مربع است.

3- اگر کل مساحت طبقات یک ساختمان 300 متر مربع یا کمتر باشد، می توان آن را یک منطقه محسوب داشت.

 4-سرویس پله، چاه آسانسور و قسمت هایی که به وسیله دیواره های ضد حریق از فضاهای دیگر مجزا شده اند، هر چند مساحت کمی که دارند می توان آنها را یک منطقه در نظر گرفت. بام ها نیز منطقه جداگانه ای محسوب می شوند.

5- حداکثر فاصله جست وجو در یک منطقه، نباید بیش از 30 متر باشد. منظور از فاصله جست و جو، مسافتی است که برای یافتن و رؤیت محل حريق باید طی شود. از این رو در س اختمان هایی که دارای اتاق های متعددند بهتر است در بالای درهای مشرف به راهروها، چراغ های نشانگر (ریموت اندیکاتور) نصب گردد.

نکات مربوط به شستی ها

1-در مسیر های هم س طح و کم تردد، ماکزیمم فاصله شستی های اعلام حریق از یکدیگر 45 متر است و در مسیرهای پر تردد، این فاصله تا 20 متر کاهش می یابد. در مسیر های معمولی، مثل راهروها برای نصب شستی ها فاصله ای بین 30 تا 45 متر پیشنهاد می شود.

 2- ارتفاع نصب شستی بین 120 تا 160 سانتی متر توصیه می شود.

 3- در هر زون حداقل یک شستی باید وجود داشته باشد.

 4- تمام شستی های موجود در یک سیستم اعلام حریق باید از یک نوع (فشاری یا شیشه ای ) باشند.

 5- در آشپزخانه های طبخ غذا که محل های کثیف نباید شستی نصب گردد. البته در شستی های جدید به جای شیشه از طلق استفاده می شود و در این صورت نصب آن در آشپرخانه مجاز است.

 6- شستی ها معمولا در محل خروجی، نصب می گردند. محل نصب شستی باید تمیز و از رنگ زمینه متمایز باشد و در نزدیکی آن هیچ گونه مانع دید وجود نداشته باشد.

نکات مربوط به تابلوی اعلام حریق:

 تابلوهای مرکزی باید در نقاطی از ساختمان نصب شوند که به راحتی قابل مشاهده باشند. در ضمن رفت و آمد نگهبانان ساختمان در آنجا بیشتر باشد، به گونه ای که کارکنان حاضر در محل به محض عمل نمودن آشکارسازها  و روشن شدن چراغ های مربوطه از وضعیت حريق مطلع شوند و بتوانند اقدامات لازم را به سرعت و با دقت انجام دهند. لذا تابلوی مرکزی معمولا در ورودی ها و محل هایی که مأموران آتش نشانی داخل می شوند نصب می گردد. ضروری است که پلان های ساختمان در محل نصب مرکز اعلام حریق بایگانی و نگهداری شوند، تا نیروهای امدادی که در محل حاضر می شوند با دسترسی به نقشه های ساختمان بتوانند عملیات امداد را بهتر و سریع تر انجام دهند.

1-برای انتخاب تابلوی کنترل مرکزی باید 20 درصد اضافه ظرفیت برای توسعه آینده مدارها در نظر گرفت.

2- خود تابلوی کنترل مرکزی باید توسط یک آشکارساز دودی حفاظت شود

 3- ارتفاع نصب تابلوی کنترل مرکزی حدود 8/1 الی 2 متر است

4- در نصب آشکارسازهای قابل اتصال به هر زون در تابلوی کنترل مرکزی باید تعداد حداکثری که توسط کارخانه سازنده تعیین می شود رعایت گردد.

نکات مربوط به آشکارسازها:

1-هرگز نباید آشکارساز ها را در حوالی ورودی و خروجی سیستم های تهویه در آشپز خانه ها و پارکینگ ها نصب نمود.

 2 -آشکارسازها را نباید رنگ آمیزی کرد.

 3- در حداقل 3 سانتی متر از کنار و 5 سانتی متر از زیر آشکارساز نباید هیچ گونه مانعی وجود داشته باشد.

 4- در آشپزخانه ها فقط از آشکارساز حرارتی ثابت استفاده شود.

 5- آشکارسازهای دودی نباید در موقعیت های زیر نصب شوند:

 1- در مسیر کوران هوا مانند کانال ها و داکتهاء

 2- در محل هایی که در حالت عادی از داشتن دود و بخار وجود ناگزیرند، مانند موتورخانه و اتاق دیزل ژنراتورها

 3- در مکان هایی که آتش تولید ذرات دود نمی کند. توصیه می شود در محل هایی مانند اتاق دیزل ژنراتور و موتورخانه از آشکارساز حرارتی افزایشی و آشکارسازهای ترکیبی استفاده شود.

نکات مربوط به آژیرها:

 1- مشخصات صدای تمام آژیرهای نصب شده در ساختمان باید یکسان باشند

 2- حداقل شدت صدا در محل های بدون آلودگی صوتی ۶۵دسی بل است. فقط در فضاهائی که پارازیت های زیاد است. باید آژیرهائی با صدای بلندتر نصب شود.

 3- صدای آژیر باید ممتد باشد. هرچند ممکن است از نظر دامنه با فرکانس تغییر کند. این صدا باید منحصر به فرد و از صدای آژیر سرقت و غیره متمایز باشد.

 4- ولتاژ کار آژیرها از 9 تا 24 ولت است، ولی اغلب با 24 ولت کار می کنند

 5- تصب یک آژیر در محل تابلوی مرکزی اعلام حریق و آژیر دیگری در بیرون در خروجی اصلی الزامی است.

نکات مربوط به کابل کشی:

 1-کابل های سیستم اعلام حریق باید جدا از سایر سیمها و کابل ها سیم کشی شوند.

2 – تست کابل ها توسط اهم متر انجام می شود و در صورت استفاده از مگا اهم سنج (مگر) باید تمام تجهیزات، اعم از آشکارساز ، آژیر ، تابلوی کنترل مرکزی و … را از مدار باز کرد تا ولتاژ تست بالا به آنها آسیب برساند .

 3- هنگام کابل کشی نباید از مسیر زون ها انشعاب گرفت. از آژیر ها هم نباید انشعاب گرفت.

4-در انتهای مسیر زون ها معمولا یک مقاومت انتهای خط که مقدار آن 6/8 کیلو اهم است، متصل می کنند تا جریان برقرار شده توسط این مقاومت در مسیر زون به تشخیص قطعی یا اتصال کوتاه در مسیر توسط تابلوی مرکزی بیانجامد.